မေန႔က အသိတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ကိုေရာက္သြားေတာ့ ဒကာမႀကီးက ဘုရားစင္ေရွ႔နားမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔…
“ဒကာမႀကီး ဘာလုပ္မလို႔တုန္း” “ဘုရားကို ဆီမီးကပ္မလို႔ ဘုရား”
“အာ!!! ဒကာမႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီ” “ဘာလို႔လဲ ဘုရား”
“ေန႔လည္ေန႔ခင္း ဒီေလာက္ အလင္းေရာင္ ရေနတာကို၊ ၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္ပူေနတဲ့ ေႏြအခ်ိန္ ေန႔လည္ခင္းႀကီးမွာ၊ ဒကာမႀကီးကပ္တဲ့ ဆီးမီးေၾကာင့္ ဘုရားက ပိုပူေနပါဦးမယ္၊ ကပ္ခ်င္ရင္ ညမွ ကပ္၊ ဒါေတာင္ ဆီမီးမကပ္နဲ႔၊ လွ်ပ္စစ္မီးပဲ ကပ္၊ ဆီမီးက ေလေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာင္တို႔ ဘာတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ လဲသြား ျပဳသြားရင္ မီးေတြပါေတြ ေလာင္ေနပါဦးမယ္၊ ေႏြလည္း ေရာက္ေနၿပီ၊ သတိလည္း ထားဦး၊ ဘုရားဆီမီး ပူေဇာ္လို႔ မီးေလာင္တာေတြလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတာကို”
“ေဗဒင္ဆရာက ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ကပ္ရမယ္ ဆိုလို႔ဘုရား”
“ဟာ ဒီေဗဒင္ ဆရာကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ သူတို႔ခိုင္းတိုင္း ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႔။ တခ်ိဳ႕ေဗဒင္ ဆရာဆိုတဲ့ ဟာေတြကလည္း ဘာမွ သိတာ မဟုတ္ဘူး။ ေပါေတာေတာရယ္။ ဟိုေန႔ကလည္း ရန္ကုန္က အသိတစ္ေယာက္ကို ေဗဒင္ဆရာက ယၾတာေခ်ခိုင္းတာ၊ ဘယ္လို ေခ်ခိုင္းတယ္ ထင္လဲ၊ ေအာင္ပန္းက က့ံေကာ္ပင္ ငါးပင္ကို သြား၀ယ္ၿပီး သူ႔အိမ္မွာ စိုက္ခိုင္းတာ။ အပင္စိုက္ၿပီး ယၾတာ ေခ်တာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေအာင္ပန္းဆိုတာ က့ံေကာ္ပင္မွ မျဖစ္တာ။ ေအာင္ပန္းက ဘယ္ပ်ိဳးၿခံမွာမွ က့ံေကာ္ပင္ မေရာင္းဘူး။ အဲေတာ့ အဲဒီလူေတြခမ်ာ ေအာင္ပန္းမွာ ကံ့ေကာ္ပင္ ရွာရတာ ဒုကၡကို ေရာက္လို႔တဲ့။ ေဗဒင္ဆရာကလည္း လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ ယၾတာမ်ိဳး ေခ်ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာက္ အေ၀းႀကီး သြားခိုင္းၿပီး အဲဒီအရပ္မွာ မရွိတဲ့ အပင္နဲ႔မွ ယၾတာ ေခ်ခိုင္းရတယ္လို႔ ။ အ့ံၾသပါ့ဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕ ေဗဒင္ဆရာေတြကလည္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႔ ရမ္းတုတ္တာမ်ားတယ္”
“မသိဘူးေလ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကလည္း အခုေနာက္ပိုင္း သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ ေျပလိုေျပျငား သူတို႔ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္လိုက္တာပဲ”
“ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ေတာ့ ခက္တာပဲ၊ ဟိုေန႔ကလည္း ေအာင္ေတာ္မူ ဘုရားေရာက္ေတာ့ ၿဂိဳလ္တိုင္ေတြမွာ ဘုရားကို မီးပူေဇာ္ထားတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဆီးမီး မီးခိုးေတြ ရိုက္ၿပီး ဆင္းတုေတြကလည္း မည္းတူးလို႔။ ဘုရားကို မီးပူေဇာ္တာလား ဘုရားကို မီးေလာင္တိုက္ သြင္းေနတာလား မသိတတ္ေတာ့ဘူး။ အေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္စရာပဲ၊ ဟိုတုန္းကေတာ့ ဆီမီးပဲ ရွိေသးတဲ့ေခတ္မို႔ ဆီမီးနဲ႔ ပူေဇာ္ၾကတာ။ ခုေခတ္က် လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ေပၚေနၿပီေလ၊ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ပူေဇာ္တာက ဆီမီးနဲ႔ ပူေဇာ္တာထက္ အႏၱရာယ္လည္း ပိုၿပီး ကင္းသလို ဘုရားစင္လည္း ပိုၿပီး သန္႔ရွင္းေစတယ္”
“တင္ပါ့၊ ေနာက္ဆို တပည့္ေတာ္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ ဘုရား”
“ဦးဇင္းေျပာတဲ့ အရာတိုင္းကို မျဖစ္မေန လက္ခံဖို႔ မလိုဘူးေနာ္၊ သင့္ မသင့္ စဥ္းစားႏိုင္ဖို႔ ေျပာျပတာ၊ ဒါနဲ႔ ဘုရားစင္ေပၚကို ေရေမႊးပုလင္းေတြက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနတာလဲ”
“ဘုရားကို မ်က္ႏွာသစ္တာ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က မနက္တစ္ႀကိမ္ ညပိုင္းတစ္ႀကိမ္ ဘုရားကို ေရေမႊးနဲ႔ မ်က္ႏွာ သစ္ေပးတာ ႏွစ္လေလာက္ ရွိၿပီ”
“ဒကာမႀကီးရယ္၊ ဘုရားကို မ်က္ႏွာသစ္တာလည္း သစ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဒကာမႀကီးရဲ႕ ဘုရားစင္ေပၚက ဆင္းတုက ေရွးေဟာင္း ေၾကးဆင္းတုေနာ္။ ေရေမႊးမွာ Chemical ေတြ ပါ မပါေတာ့ ဦးဇင္းလည္း ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ ပါရင္ေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆင္းတုကို ပ်က္စီးေစႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိတဲ့ သူေတြကို ေမးၾကည့္ၿပီး သုံးေစခ်င္တယ္။ ဖုန္ေတြ ဂ်ီးေတြ ေျပာင္ေလာက္ရင္ ေတာ္ေရာေပါ့”
“တင္ပါ့၊ တပည့္ေတာ္လည္း သူမ်ားေတြ လုပ္တာျမင္လို႔ သေဘာက်ၿပီး လုပ္မိတာ ဘုရား”
“ဘယ္အရာေနေန သူမ်ားေတြလုပ္တိုင္း လုိက္မလုပ္နဲ႔၊ မလုပ္ခင္ သင့္၏ မသင့္၏ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ေလးနဲ႔ ကိုယ္အရင္စဥ္းစား၊ ဟုတ္ၿပီလား”
“တင္ပါ့”
အရွင္ Zaya Ditha ၏ စာစုကို ျပန္လည္ မွ်ေဝပူေဇာ္ပါသည္။ ေဗဒင္ယၾတာကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ပညာျဖင့္ ခ်ိန္ဆ ဆင္ျခင္ အသံုးျပဳႏုိင္ၾကပါေစ…။
(ေဗဒင္သုတ၏ မူပိုင္ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။ အျခားေသာ Social Media Platform မ်ား ႏွင့္ Website မ်ားတြင္ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းကုိ ခြင့္မျပဳပါ။ ဖတ္ရႈအားေပးမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္)